กรมอุตสาหกรรมพื้นฐานและการเหมืองแร่
รัฐธรรมมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2540 ได้กำหนดให้ ภาครัฐกระจายอำนาจไปสู่ท้องถิ่นเพื่อให้ประชาชนในท้องถิ่นได้เข้ามามีบทบาทในการบริหารจัดการและดูแลท้องถิ่นของตนเอง
ในปี พ.ศ. 2546 กรมอุตสาหกรรมพื้นฐานและการเหมืองแร่ได้ดำเนินการกระจายอำนาจโดยได้ถ่ายโอนภารกิจด้านการบริหารจัดการและการอนุรักษ์ทรัพยากร ธรรมชาติ สิ่งแวดล้อมในส่วนที่เกี่ยวข้องกับการทำเหมืองแร่ให้แก่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ได้แก่ อบต. หรือเทศบาล โดยมีภารกิจที่ถ่ายโอน 2 ภารกิจ ดังนี้
1. การติดตามและตรวจสอบเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมและมลพิษในการประกอบกิจการตามพระราชบัญญัติแร่ พ.ศ. 2510 และกิจกรรมต่อเนื่อง มีขอบเขตการถ่ายโอน 3 ข้อ คือ
1.1 ตรวจสอบการปฏิบัติตามมาตรการป้องกันและแก้ไขผลกระทบสิ่งแวดล้อม
1.2 ติดตามเฝ้าระวังคุณภาพสิ่งแวดล้อม
1.3 การดำเนินงานโครงการป้องกันแก้ไขปัญหาสิ่งแวดล้อมและโครงการฟื้นฟูพื้นที่ที่ผ่านทำเหมืองแร่แล้ว
2. การดำเนินการตามกฎหมาย มีขอบเขตการถ่ายโอน 2 ข้อ คือ
2.1 การมีส่วนร่วมให้ความเห็นในการพิจารณาอนุญาตการประกอบกิจการ
2.2 การให้ความเห็น/คำแนะนำและการรายงานข้อเท็จจริงต่อผู้มีอำนาจตามกฎหมาย
โดยมีการแต่งตั้งให้เจ้าหน้าที่ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเป็นพนักงานเจ้าหน้าที่ตามพ.ร.บ. แร่ พ.ศ. 2510 ให้สามารถเข้าไป ตรวจสอบในพื้นที่ทำเหมืองแร่ได้และจัดทำรายงานให้ กพร.ทราบในข้อ 1.1 และ 1.2
กำกับดูแลอย่างทั่วถึง เป็นที่พึ่งให้คำปรึกษา
ส่งเสริมการพัฒนา นำพาสู่มาตรฐานสิ่งแวดล้อม
